Historia Samurajów

Kamakura staje się wojskową stolicą, a Yorimoto staje się pierwszym szogunem o pełnych prawach. Cesarz staje się pionkiem. Rozpoczyna się panowanie systemu feudalnego, co umożliwia podniesienie społecznej i gospodarczej sytuacji samurajów. Zwiększa się popularność Buddyzmu Zen, ze szczególnym uwzględnieniem metydacji, która pomagała zachować samurajowi czystość umysłu.

Nową stolicą zostaje Kyoto. Takaiyi zostaje pierwszym szogunem rodziny Ashikaga. Wzrosła pozycja daimyo co spowodowało polityczną dezintegrację, ponieważ podzielili oni kraj. Rozwija się kultura. Przybywają portugalczycy.

Czas wielu wojen domowych. Autorytet i pozycja cesarza oraz szoguna zmalały.

Na scenie politycznej wyłania się trzech przywódców: Nobunaga, Hideyoshi i Ieyasu. Szogun Ashikaga gruntuje swoją władzę z pomocą Nobunagi w 1568 roku. Szogun spiskuje przeciwko Nobunagi, aby utrzymać swoją pozycję. W 1573 roku Nabunaga likwiduje szogunat. Szogun Ashikaga zachowuje swój tytuł bez autorytetu i mocy. Szogun umiera w 1597 roku i linia szogunów klanu Ashikaga się kończy.

W 1603 roku Ieyasu z klanu Tokugawa zostaje szogunem, a stolica zostaje przeniesiona do Edo (dzisiejsze Tokio). Ieyasu próbuje kontrolować militarną potęge daimyo. Jest to okres panowania kast militarnych: szogun, daimyo i samurai. Cesarz był traktowany z honorem, jednak dalej był pionkiem. Następuje podział społeczeństwa na 4 warstwy: samuurajów, chłopów, szlachciców i kupców. Tylko samuraje mogli nosić miecz - powstał kodeks samuraja (Bushido). Owy kodeks bazuje na naukach Konfucjusza. Pokojowy Tokugawa sprowadził na samurajów dużo problemów. Bez walki wielu z nich pozostało bez wpływów. Wielu z nich zostało nauczycielami sztuk walki. Rozwój kulturowy -teatr kabuki, haiku. W maju 1868 roku kończą się rządy ostatniego z klanun Tokugawa. Zaczyna się okres Restauracji Cesarskiej - władza wraca w ręce cesarza.